Çok çocuktum bir gün dedem bana kızdı. Önce sağ elini uzat, melekler insanın sağında olur, kaçırtma melekleri. Herkesler sağında da solunda da melekler var onlar seninle diyordu.
Aklım çıkıyordu ya bunlar da benim gibi sağı solu karıştırırsa diye, hem ayrıca ben sanıyordum ki camiler de meleklerin evidir. Kötü bir şey olduğunda ya da istemediğim bir şey olunca hah işte diyordum benim gibi karıştırdılar sağı solu.
Dedemlerin evi caminin o kadar yakınındaydı ki tek manzaram camiydi. Normalde bahçesinde oynayabilirdim ama içine kurs harici girmeme izin vermiyorlardı. Kurslarda da gezdirmiyorlardı. Nazilli bardağı gibi hocanın karşısında öyle…
Bir gün gizlice camiye girdim. Aklımca melekleri bulacak da plan yaptım.. Bir parça ekmek aldım yere attım ayağımla da üzerine bastım. Bana öğretilenlere göre bu öyle kötü bir şeydi ki meleklerin beni korumak için gelmesi gerekiyordu. E’baktım kimsenin gelip gittiği yok. Çekinerek basmıştım. İyice bastım. İçimden de diyorum ki ‘Allah’ım sen de beni bu kadar meraklı yaratmasaydın, belki tüm bunları bana da şeytan yaptırıyordur, ama sen çok iyi biliyorsun değil mi neden yapıyorum. Ben melekleri çok merak ediyorum, kesin budalardır n’olur gelsinler. Amin.
Ayağımla ekmek parçasına bir basıyorum ki zıplaya zıplaya… Birden bir ses duydum. Ne yapıyorsun sen orda ! O an ödüm koptu ödüm. Neyi tersten gördüğümü hiç sormayın…
– N’apıyon sen, başı da açık. Camide dans edilmez evladım, sen ekmeğe mi bastın! Sen çık çık temizlerim ben. Dedene de söyleyeyim seni, sana hiç mi terbiye vermediler!
– O senin komünist baban mı dedi sana gir de camiye ekmeğe bas diye evladım, kim öğretti sana bunu. Deli Ali’nin deli kızı işte ! (delirmiş gibi)
– Dede kızma n’olur kızma bana şeytan yaptırdı bunları galiba.
– Şimdi git abdest al namaz kıl dua et. Ama iki rekât fazla kıl. Günaha girdin. Cayır cayır yanarsın cehennemde.
– Hem Allah neden yaptığımı biliyor ki, vallahi babam söylemedi. Ben kendim yaptım. Yanmam da! Anneannem bana sen de meleksin dedi.
– Senin melekliğin bitti kocaman çocuk oldun bak şeytanlıklar bile yapıyorsun. Bu hafta cezalısın. Evden çıkmak yok. Cami bahçesine girme artık!
Ayy bahçede ot çöp evim var, başka oyun alanım yok. Tek oyun alanım olan cami bahçesi de yasak. Off ne kadar çok üzüldüğümü size anlatamam. Ertesi gün balkondan gördüğüm cami hocasına bağırdım.
– İmam dede bence senin caminden melekler gitmiş, haberin yok! Dedem arkamdan kafama bir şaplak attı.
– Tövbe yarabbi, anana babana dua et benim kızım değilsin. Temiz bir sopa yerdin de benden dua et namaza yetişeceğim.
Ben o günü hiç unutmam. Namazdan gelince olanları unutması için bildiğim tüm duaları etmiş, yalancıktan karnımı ağrıtmış günlüğüme de şunu yazmıştım. “Dedemin de melekleri bazen sağı solu karıştırıyor.”
Bugün de şunu fark ettim. Melekleri bile Sağ- Sol diye …
